زیمنس، (به آلمانی: Siemens) شرکت خوشه‌ای آلمانی و چندملیتی است که در اکتبر سال ۱۸۴۷ توسط ورنر زیمنس (Werner Siemens) و یوهان گیورگ هالسکه (Johann Georg Halske)، که هر دو پیشینه مهندسی داشتند، در شهر برلین تاسیس شد.

در ابتدا اولین پروژه‌ای که این شرکت به انجام رساند طراحی و راه‌اندازی خط تلگرافی بین برلین و فرانکفورت بود. این پروژه و موفقیت ناشی از آن باعث بوجود آمدن فرصت‌های بعدی برای این شرکت نوپا شد و در سالهای بعدی خط تلگراف کلکته و لندن را راه‌اندازی نمود. این شروع راه پرافتخار و پرسود شرکت زیمنس است که در سال ۱۸۹۷ از نام ابتدایی خود یعنی شرکت سازندگی زیمنس و هالسکه (Bauanstalt von Siemens & Halske) به اس اند اچ (S&H) تغییر نام داد. شرکت زیمنس همزمان با تغییر نام خود در سال ۱۸۹۷ به صورت شرکتی با سهامی عام تبدیل شد.

شرکت سهامی عام زیمنس (Siemens AG) یکی از اولین شرکت‌های صنعتی اروپایی است که بصورت چندملیتی فعالیت می‌کند.

اولین مرحله تولید در خارج این شرکت در سال ۱۸۶۳ و با تولید کابل در شهر وولويچ (Woolwich) انگلستان بود. در سال ۱۸۸۲ نیز کارخانه بعدی تولید کابل در سانت پترزبورگ افتتاح گردید. در سال ۱۸۹۲ نیز برای اولین بار، مرکز مدیریتی خارج از کشور زیمنس، در توکیو ژاپن تاسیس شد. این شعبه بعدها در سال ۱۹۱۴ عامل سقوط دولت ژاپن شد. اتفاقی تاریخی که امروزه به نام رسوایی زیمنس نامیده می‌شود. در این سال، کشور ژاپن سعی به افزایش قدرت نظامی خود داشت و به همین دلیل به واردات محصولات نظامی از اروپا رو آورده بود. در این دوران مسولین نیروی دریایی ژاپن درقبال دریافت سود ۱۵ درصدی، برای شرکت زیمنس انحصاری ویژه در قراردادهای نظامی بوجود آوردند. در زمان شروع جنگ جهانی اول شرکت زیمنس در ۴۹ کشور، ۱۶۸ نمایندگی ایجاد کرده بود.

بعد از شکست آلمان در جنگ جهانی اول، این شرکت توانست در سال ۱۹۲۰ به زمان اوج خود بازگردد و یکی از ۵ شرکت برتر جهانی در زمينه محصولات الکتریکی شود. شرکت زیمنس و هالسکه سهم تکنیکی بزرگی در مدرن‌سازی سیستم تلفن ایفا کرده و همچنین اولین سیستم تلفن بین قطاری را در سال ۱۹۲۳ برای راه آهن آلمان ایجاد کرد. در سال ۱۹۳۹، این شرکت با در خدمت داشتن ۱۸۷۰۰۰ کارمند، بزرگترین شرکت الکترونیکی جهان شناخته شد.

در طول زمان جنگ جهانی دوم نیز کارخانه‌های موجود به تولید محصولات نظامی ادامه داده و در بسیاری از کارخانه‌ها نیز همانند شرکت‌های دیگر آلمانی مثل فولکس واگن، از نیروهای کار اجباری استفاده شد. زیمنس در این زمان در کمپ معروف آشویتز و لوبین نیز به تولید محصول با استفاده از کارگران اجباری پرداخت. در زمان جنگ برلین، تمامی واحدهای تولیدی آن در اطراف این شهر به صورت تعلیق درآمد. بعد از اتمام جنگ، این شرکت توانست با دانش ویژه رئیس سابق آن یعنی هرمن زیمنس (Hermann Siemens)، روند کاری فوق‌العاده خود را بازسازی کند.

كسي كه بيشترين نقش را در بازسازي زيمنس، پس از جنگ جهاني دوم ايفا كرد، نوه ديگر ورنر، ارنست زيمنس بود. هم او بود كه در سال 1966شركتي را كه امروزه به عنوان زيمنس (AG) مي شناسيم، تاسيس كرد و تا 1971 رهبري آن را به‌عهده داشت. مديريت در دهه بعد برعهده برنهارد پلتنر بود و دهه بعد نيز هاسين هالسكه اين مسئوليت را انجام داد. از سال 1992 كه هانريش پيرر رهبري شركت را بردوش گرفت، زيمنس تحول يافت و از يك شركت متكي بر مشتريان عمومي در بازار به شركتي كه در بازار رقابت جهاني انتظارات سهامداران را برآورده مي‌ساخت، تبديل شد.

بعد از جنگ، بخش اداری زیمنس به بایرن آلمان در آلمان غربی منتقل شد و توانست در سال ۱۹۵۰، ۹۰ درصد از تولید خود در سال ۱۹۳۶ را بازسازی کند. این درحالی است که بسیاری از کارخانه‌های آن در آلمان شرقی و در اختیار شوروی سابق قرار داشت.

 امروزه شرکت زیمنس در زمینه تولید تجهیزات مخابراتی و نورپردازی، لوازم خانگی، انواع قطار، تجهیزات تولید برق، سیستم‌های خودکارسازی، اتوماسیون صنعتی، تجهیزات پزشکی و سامانه‌های اعلام حریق فعالیت می‌کند.

عملیات شرکت زیمنس به چهار بخش اصلی انرژی، صنعتی، پزشکی و زیرساخت‌های شهری تقسیم می‌شود. هم‌اکنون شمار کارکنان زیمنس بالغ بر ۳۶۰ هزار نفر می‌باشد، که در ۱۹۰ کشور جهان اشتغال دارند. دفتر مرکزی این شرکت در شهر مونیخ، آلمان قرار دارد.